18 listopada 1875 r. w nowej siedzibie przy ul. Kopernika 43 rozpoczął przyjmowanie pacjentów Szpital Dziecięcy. Istniejąca do dzisiaj lecznica to najstarsza na świecie placówka sprofilowana na leczenie dzieci. Początki szpitala sięgają roku 1868 i działalności dr. Antoniego Sikorskiego, przyjmującego przy ul. Solnej 4. Położona blisko centrum Warszawy siedziba wpłynęła na szybki rozwój szpitala. W 1887 roku Szpital Dziecięcy miał już 129 łóżek na 7 oddziałach. Przyjmowano pacjentów od 1 do 10 roku życia, głównie najuboższych. Szpital przez lata działał bez stabilnej podstawy finansowej, dopiero w 1933 r. uregulowano prawnie jego status i zapewniono środki na funkcjonowanie.
http://www.warszawa1939.pl/obiekt/kopernika-43Budynek szpitala powstał na dziedzińcu dawnego pałacu Słuszków z inicjatywy Stowarzyszenia Opieki dla Warszawskiego Szpitala dla Dzieci.
Dawny pałac Słuszków został przekształcony na oficynę gospodarczą. W skład szpitala weszła także dawna oficyna pałacu adaptowana na pomieszczenia ambulatoryjne (być może budynek był także wcześniej użytkowany jako budynek klasztorny dominikanów obserwantów).
Do nowego szpitala został przeniesiony także założony w 1869 „Zakład prywatny leczniczy dra Antoniego Sikorskiego dla chorych dzieci”, początkowo mieszczący się przy Solnej 4.
Pałac Słuszków został częściowo rozebrany w 1872 lub 1878, a w jego sąsiedztwie wzniesiono dwa nowe pawilony, w tym pawilon chorób wysypkowych.
ogrodzenie szpitala ze śladami z Drugiej Wojny Światowej
