Las Borek, przylegający do Berezwecza, kryje liczne zbiorowe mogiły.
http://www.minsk.msz.gov.pl/pl/informacje_konsularne/mpn/berezwecz/
W okresie międzywojennym w zabudowaniach dawnego klasztoru Bazylianów stacjonował Batalion KOP Berezwecz. We wrześniu 1939 r. dawny klasztor Bazylianów został przejęty przez NKWD. W czerwcu 1941 r. podczas tak zwanej ewakuacji więzień doszło do masakry uwięzionych, spośród których kilkaset osób zamordowano w pobliżu klasztoru, część zaś zamurowano żywcem w celach. Kilka tysięcy więźniów popędzono drogą śmierci w kierunku Połocka. 25 czerwca 1941 r. NKWD dokonało masakry pod Mikołajewem k. Ułły nad Dźwiną.
Od lata 1941 r. w Berezweczu mieścił się niemiecki obóz jeniecki, w którym życie straciło ponad 27 tysięcy jeńców radzieckich i około 200 jeńców włoskich. Położony nieopodal Berezwecza las Borok był miejscem masowych egzekucji ludności polskiej i żydowskiej. 4 lipca 1942 r. Niemcy rozstrzelali schwytanych żołnierzy Armii Krajowej oraz księży: Bolesława Maciejewskiego (1897-1942) proboszcza parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i Świętego Antoniego z Padwy w Postawach, ks. Romualda Dronicza (1897 – 1942) proboszcza parafii św. Jana Chrzciciela w Wołkołacie, ks. Adama Masiulanisa (1911 – 1942), proboszcza parafii św. Michała Archanioła w Łużkach, ks. dr Antoniego Skorko (1888 – 1942), proboszcza parafii św. Michała Archanioła w Woropajewie, o. Władysława Wieczorka (1903 – 1942), salezjanina z parafii Imienia Maryi w Parafianowie. W/w księża zostali beatyfikowani przez Jana Pawła II w 1999 r.
Upamiętnienie w Berezweczu wzniesiono w 2002 r. staraniem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Polski pomnik znajduje się obok upamiętnienia ofiar likwidacji głębockiego getta na północno – zachodnim brzegu jeziora Wielkiego.
Mogiła żołnierzy AK i polskich księży w lesie Borek koło Berezwecza
